Rozdział 3 cz.1

,, Czarne chmury nie wróżą dobrze na przyszłość ”  cz. 1

Leżałam bezczynnie. Głowa zwisała mi z krawędzi olbrzymiego łóżka. Marzyłam, żeby ten dzień okazał się snem. Lecz tak nie było-byłam w pociągu do Kapitolu, a niedługo miałam iść na rzeź. Nie tak miało wyglądać moje życie.

- Samanta Castle - tak, to właśnie imię wypowiedziała Ricke Klarc, podczas dożynek. Imię, którego za wszelką cenę nie chciałam usłyszeć tego dnia.- Samanta Castle – moje imię znów zadźwięczało mi w głowie. Ale zaraz… na pewno w głowie?

Podniosłam się na łokciu i zobaczyłam w drzwiach Opiekunkę. Tym razem nie uśmiechała się głupkowato… Może to i lepiej? Zdjęła już te dziwne buty i neonową sukienkę. Ich miejsce zastąpiła krótka biała spódniczka i gorset obszyty złotą lamówką dopasowana do jej włosów. Zamiast butów na wysokim obcasie założyła bardziej praktyczniejsze żółte kozaczki.- Samanto… zaraz kolacja - patrzyła lustrując mnie wzrokiem.- Ale wcześniej wskocz do łazienki - zaszczebiotała i dumna z siebie wyszła z mojego ‘’pokoju”. Lekko zmęczona i z zawrotami głowy zsunęłam się z łóżka i na czworaka udałam się do toalety.

Stanęłam przed lustrem.

Naprawdę wyglądałam okropnie.

Policzki miałam czerwone, oczy zeszklone a włosy sterczały we wszystkie strony, jak Landrynce podczas dożynek. Zaśmiałam się cicho na tę myśl. 

Rozebrałam się do naga i wskoczyłam pod prysznic. Było tu mnóstwo guzików, ale wcisnęłam ten czerwony. Zaczęła na mnie lecieć gorąca woda. Później sama nie wiem jak, ale wcisnęłam guzik z szamponem do mycia włosów, bo zastąpił wodę. Gdy wyszłam z prysznica, znów mogłam trzeźwo myśleć.

Pogodziłam się z losem. Co ma być to będzie. Teraz tylko słowa Tami przyniosły mi otuchę.

Może ona wiedziała, że ludzie będą głosować na mnie? Nie… Ostrzegła by mnie lub tatę. Choć czy na pewno? Zadrżałam na tę myśl lub z zimna… 

Wytarłam się i ubrałam w jakieś czyste ciuchy z szafy. Lekko wilgotne włosy rozpuściłam.

Zgodnie z poleceniem Opiekunki udałam się do wagonu, w którym serwowano dania. Wszyscy najwyraźniej czekali na mnie… oprócz Jeysa, który zaczął pałaszować rybę w sosie z borówek. Czemu mnie to nie dziwi?

- Dobry wieczór - wydusiłam z siebie wchodząc. Mój mentor spojrzał na mnie i kiwną głową.

- Ooo… w końcu jesteś - powiedziała Ricka.- Siadaj, siadaj. Mamy wiele spraw do omówienia- powiedziała niby z radością, niby z podekscytowaniem.

- Smacznego - powiedziałam w kierunku Jeysa, ale na niego nie patrząc. Chłopak nawet nie silił się, żeby odpowiedzieć.

Gdy usiadłam wszyscy zaczęli sobie nakładać potrawy. Zestaw dań był ogromny. Ja jednak zdecydowałam się na kurczaka w sosie pomidorowym i sałatkę z groszku. Właściwie mieli donieść jeszcze zupy, ale wolałam włożyć sobie na talerz babeczkę z różowym lukrem posypaną jakimiś małymi cukrowymi motylkami i zakończyć posiłek. Opiekunka chciała mi przeszkodzić, ale zdążyłam ugryźć wypiek.

Katem oka przyglądałam się Jeysowi. Mógł mieć siedemnaście lat. Chociaż nie… On miał siedemnaście lat. Pewnie mieszkańcy uznali, że ma szanse wygrać. Co do mnie miałam różne koncepcje. Większość opierała się na stanowisku mojego ojca i chęci zemsty. Zapewne chcieli zburzyć jego psychikę odbierając mu najukochańszą córeczkę… żonę już zabrali, więc czemu nie chcieli zrobić tego ze mną? Pewnie wierzą, że ojciec zrezygnuje z posady lub co gorsza sami go zwolnią. Szkoda tylko, że tak bardzo się pomylili. Przecież nie jestem najważniejsza dla taty i on za nic w świecie nie zrezygnowałby z bycia burmistrzem. 

- No, więc… Jakie macie talenty?- spytał Jeramin wycierając usta chusteczką i tym samym przerywając moje rozmyślanie. Przez chwilę cieszyłam się, że jesteśmy jednym z tych Dystryktów, które mają swojego mentora.

- Umiem sprawnie walczyć wręcz i jestem silny - powiedział wprost Jeys. Nasz mentor nieco zamyślony kiwną głową i spojrzał na mnie. Uśmiechnęłam się niewinnie.

- Jeśli szybkość jest doceniana w Igrzyskach mogę wygrać - powiedziałam sarkastycznie. Kąciki ust Jeysa zachwiały się i zauważałam, że próbuje powstrzymać uśmiech.

- Masz szczęście, bo jest - z rytmu wybił mnie głos Jeremina. Wytrzeszczyłam oczy ze zdumienia.- Jeśli zaczną się Igrzyska możesz szybko podbiec do Rogu Obfitości zgarnąć najbliżej leżącą rzecz, uciec i skryć się gdzieś poza zasięgiem twoich wrogów - wyjaśnił. Potem spojrzał na Jeysa.- Co do ciebie radził bym ci to samo, ale mogę się założyć, że masz inne plany… Dam ci jednak ostrzeżenie - mentor pochylił się nad stołem tak, że Jeys nie mógł odwrócić wzroku.- Trybuci z Dystryktu Pierwszego i Drugiego to nie jest dobra partia… 

- No to niby z kim mam zawrzeć sojusz?!- rzucił desperacko chłopak. Mentor z powrotem oparł się o swoje krzesło i zamyślił.

- Może spróbuj z Czwartym lub Dziesiątym… Co do reszty… Widziałem kilku potencjalnych zwycięzców w Dystrykcie Jedenastym, ale oni nie mają mentora i to jest jakaś nasza przewaga - powiedział powoli.

A ja to co?! Ze mną nie mógł zawrzeć sojuszu? Spojrzałam ze złością na mentora, ale on nie patrzył na mnie.

- Na tym skończymy dzisiejszą rozmowę o strategii. Jutro rano porozmawiamy o przetrwaniu. Za jakąś godzinę obejrzymy powtórkę z dożynek i będziecie mogli zobaczyć swoich konkurentów - skwitował Jeremin i zniknął gdzieś za drzwiami wagonu restauracyjnego.

- Kapitol jest wspaniały…- powiedziała rozmarzona Ricke. Skwasiłam się na tą wzmiankę podobnie jak Jeys.- Zresztą sami zobaczycie - powiedziała pewniej i oddaliła się.  Chłopak nałożył sobie jeszcze jakąś potrawę, a ja skusiłam się na kolejną babeczkę. Tak… Kocham słodycze.

Jadłam w skupieni kątem oka obserwując chłopaka.

Będzie poważnym przeciwnikiem.

Wytarłam usta serwetką i odeszłam od stołu. Brązowowłosy nawet na mnie nie zerknął. W przejściu minęłam się z jakimś awoksem. Zagapiłam się i uderzyłam głową w drzwi.

Jak zwykle nikt nie fatygował się by pomóc mi wstać.

Jednak tym razem czekało mnie nowe doznanie. Ktoś śmiał się w głos i tym kimś był Jeys.

 _________________________________________________________________________

Po dłuższej przerwie wrzucam rozdział trzeci. Oczywiście wiem, że jest krótki i pewnie są błędy, dlatego w niedzielę wrzucę cz. 2. Moje drugie półrocze się zaczęło a ja już ściągam na klasówkach xD

Pozdrawiam was kochani i proszę komentujcie. To wiele dla mnie znaczy i dowiaduje się, czy te moje wypociny pisane po lekcji W-F (xD) są czegoś warte...